Mirosława Papierzyńska – Turek, Między tradycją a rzeczywistością. Państwo wobec prawosławia 1918-1939, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1989, str. 228-305
2. Państwo wobec problemu narodowego charakteru Kościoła prawosławnego
Stanowisko władz państwowych w sprawie narodowego charakteru Kościoła było istotnym elementem polityki wobec prawosławia, która z kolei wynikała z ogólnej polityki narodowościowej w stosunku do mniejszości słowiańskich.
Stanowisko to przejawiało się w różnorakich działaniach — próbach nacisku na wprowadzenie do Kościoła języka polskiego i zmianę kalendarza, polityce kadrowej, ograniczaniu działalności bractw i innych organizacji sprzyjających uaktywnieniu czynników świeckich w Kościele — a ogólne jego założenia, stanowiące jakby fundament wszelkich poczynań, podlegały w ciągu dwudziestolecia pewnej ewolucji, w której zaznaczyły się trzy okresy: lata do 1926 г., od 1926 do 1935 r. i od 1935 do 1938 r.
